Ανακοίνωση για τη (μη) συγκρότηση προεδρείου του ΕΚΑ και τη στάση των δυνάμεων

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

taxikienotitaeka.blogspot.com, taxikienotita.eka@gmail.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΓΙΑ ΤΗ (ΜΗ) ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ του ΕΚΑ και τη στάση των δυνάμεων

Μετά από και από την 5^η συνεδρίαση για συγκρότηση του ΔΣ του ΕΚΑ χωρίς κανένα αποτέλεσμα, είμαστε υποχρεωμένοι να ενημερώσουμε τους εργαζόμενους για τα εκφυλιστικά φαινόμενα που παρατηρούνται. Οι μέχρι τώρα εξελίξεις δείχνουν ότι χάνεται μια ευκαιρία για συγκρότηση αγωνιστικού προεδρείου στο ΕΚΑ. Μια ευκαιρία που επιτρέπεται, αλλά και επιβάλλεται τόσο από τους συσχετισμούς που προέκυψαν από το πρόσφατο συνέδριο, όσο και από τις ανάγκες της ταξικής πάλης αυτή την περίοδο. Αντί γι αυτό, δόθηκε το περιθώριο στις δυνάμεις του υποταγμένου συνδικαλισμού να απειλούν για προσφυγή στα δικαστήρια και διορισμό διοίκησης. Με βάση τις εξελίξεις αυτές θέλουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω:

·      Βρισκόμαστε στην καρδιά μιας επίθεσης, τεράστιας κλίμακας, ενάντια στους εργαζόμενους, σε όλα τα επίπεδα. Γι αυτό απαιτείται επειγόντως η δημιουργία ενός μαζικού, ισχυρού, ταξικού, αποτελεσματικού εργατικού μετώπου αντίστασης, ρήξης και ανατροπής της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Συγκεκριμένα τίθεται ως άμεση ανάγκη η ταξική ενότητα των εργαζομένων γύρω από ένα αναγκαίο πλαίσιο και αντίστοιχες μορφές πάλης και οργάνωσης του κινήματος, που να προωθεί αυτό το στόχο.

·      Η ταξική ενότητα των εργαζόμενων σήμερα και ένα πανίσχυρο μέτωπο ρήξης και ανατροπής της βάρβαρης πολιτικής του κεφαλαίου, της εργοδοσίας και των εκπροσώπων τους, κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί στη βάση των εργαζομένων, στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στις συνελεύσεις, στις πολύμορφες κινητοποιήσεις και τους αγώνες τους. Χρειάζεται να υπηρετείται και να προωθείται και στα συνδικάτα, στα όργανα και τις οργανώσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, εάν και όπου μπορούν να «επιβληθούν» συσχετισμοί σε βάρος του υποταγμένου, κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, όπου υπάρχουν ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις και συσχετισμοί.

·      Στη βάση των παραπάνω, το σχήμα μας, η «Αγωνιστική Ταξική Ενότητα», στις αλλεπάλληλες συνεδριάσεις του ΔΣ του ΕΚΑ που προέκυψε από το πρόσφατο συνέδριο, δια των 2 εκπροσώπων της που εξέλεξε στο ΔΣ, πρότεινε τη συγκρότηση αγωνιστικού προεδρείου, στη βάση ενός πλαισίου-προγράμματος αγωνιστικών διεκδικήσεων και στόχων που υπηρετούν την λογική της ανάπτυξης και ισχυροποίησης ενός μετώπου αγώνα, ρήξης και ανατροπής. Απηύθυνε επανειλημμένα την πρόταση αυτή στις δυνάμεις εκείνες που αναφέρονται στον ταξικό συνδικαλισμό, στην ανάγκη ανάπτυξης αγώνων για την ανατροπή της επίθεσης, στην ανάγκη ξεπεράσματος του συνδικαλισμού της υποταγής και ήττας, της γραφειοκρατίας και του συμβιβασμού των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Κατέθεσε προς συζήτηση ένα άμεσο αγωνιστικό πλαίσιο για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων, των ανέργων, του εισοδήματος των εργαζομένων και μια λογική και πρόταση για τις αναγκαίες κινητοποιήσεις για την διεκδίκηση αυτών. Η απάντηση των άλλων δυνάμεων, η καθεμία από διαφορετική σκοπιά, ήταν αρνητική. (Αποκλείονται προφανώς, από αυτή τη συζήτηση οι δυνάμεις ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ που αναπαράγουν την κυρίαρχη πολιτική και τον κυβερνητικό – κρατικό συνδικαλισμό).

·      Η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), αν και πρώτη δύναμη στο ΔΣ, αρνείται κάθε συζήτηση, κάνοντας σαφές σε κάθε τόνο ότι δεν συμμετέχει σε κανένα προεδρείο. Η κριτική της ενάντια στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, στη συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποιείται εν τέλει, προσχηματικά για να μην υπάρξει αγωνιστικό προεδρείο, εξέλιξη πού θα βαθύνει τον εκφυλισμό και την διάλυση του ΕΚΑ και πού ίσως ανοίξει το δρόμο για δικαστικό πραξικόπημα. Η στάση «μη συμμετοχής σε κανένα προεδρείο», δεν δίνει καμία λύση και προοπτική, αποκλείει τη δυνατότητα να εκφραστούν, έστω και σε αυτό το επίπεδο, αγωνιστικές αποφάσεις για κινητοποιήσεις, για διεκδικήσεις, για οργάνωση και συμβολή στην ανάπτυξη μαχών. Η στάση, μάλιστα, αυτή, δε συμβαδίζει με τη στάση της ίδιας παράταξης (ΠΑΜΕ) σε όλες σχεδόν τις άλλες ομοσπονδίες και τα όργανα των δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπου η πρότασή του είναι παντού τα «αναλογικά- αντιπροσωπευτικά» προεδρεία, ακόμα και εκεί, που με αυτή τη γραμμή τα προεδρεία «παραδίνονται» στις δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ! Οι «εξηγήσεις» που δίνουν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ-στην ανακοίνωσή τους για τη στάση τους- δεν είναι πειστικές. Γιατί άλλο ισχύει στο ΕΚΑ, και άλλο στο Εργατικό κέντρο Πειραιά, στην ΕΙΝΑΠ ή άλλες Ομοσπονδίες;

·      Η «Αυτόνομη Παρέμβαση», η οποία ήταν ενταγμένη στο σύστημα διαχείρισης του γραφειοκρατικού υποταγμένου συνδικαλισμού στο ΕΚΑ, και συμμετέχει στις περισσότερες ομοσπονδίες σε «αναλογικά- αντιπροσωπευτικά» προεδρεία, «δείχνει» να μην θέλει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να πατάει σε 2 βάρκες. Ή θα επιλέξει πάλι τις δυνάμεις του υποταγμένου συνδικαλισμού για συνοδοιπόρους της, συγκροτώντας μαζί με ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ προεδρείο, ή θα πρέπει να ξεκόψει από τον υποταγμένο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και να συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός μετώπου ρήξης και ανατροπής, να πάρει θέση στην προσπάθεια πραγματικής ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικό κίνημα, πρώτα απ΄ όλα με περιεχόμενο ανατροπής και σκληρών ταξικών αγώνων, και όχι αγώνων διαμαρτυρίας, ενταγμένων στην κοινοβουλευτική (ή και κυβερνητική) λογική και τακτική. Μέχρι στιγμής, προτάσσει τη λογική του «αντιπροσωπευτικού- αναλογικού» προεδρείου, με τη συμμετοχή και των δυνάμεων του υποταγμένου συνδικαλισμού .

·      Καταγελούμε τη στάση της ΠΑΣΚΕ (Παναγόπουλου) για προσφυγή στα δικαστήρια και διορισμό διοίκησης αν δεν εκλεγεί από το ΔΣ! Τέτοιες πρακτικές αρμόζουν σε εκείνους που θέλουν ένα συνδικαλιστικό κίνημα των διορισμένων διοικήσεων και των εργατοπατέρων άλλων δεκαετιών, στα χέρια του κράτους, των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας. Θα μας βρει απέναντι κάθε τέτοια απόπειρα! Στην ίδια ρότα, του βαθιά υποταγμένου και χρεοκοπημένου συνδικαλισμού που υπηρετεί τα σχέδια της κυβέρνησης και της τρόικας-εργοδοσίας βρίσκονται και οι δύο ΔΑΚΕ.

·      Ευθύνες έχει φυσικά και η άλλη ΠΑΣΚΕ (Συνεργαζόμενοι), η οποία, αφού είχε την ευθύνη και την πλειοψηφία του ΕΚΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια, αφού συνέργησε στην κατάσταση απαξίωσης και διάλυσης του ΕΚΑ και του συνδικαλιστικού κινήματος, τώρα ακροβατεί ανάμεσα σε ένα αναλογικό-αντιπροσωπευτικό προεδρείο και μια θολή στάση -και χωρίς ξεκάθαρο πλαίσιο-διεκδικήσεις-στόχους- πρόταση για προγραμματικό προεδρείο.

·      Η πρόταση για οποιοδήποτε ‘’αντιπροσωπευτικό’’ ή ‘’αναλογικό’’ προεδρείο, αφήνει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε δυνάμεις που δε δεσμεύονται από την προοπτική αγώνων. Η πρόταση αυτή, τελικά νομιμοποιεί και συγκαλύπτει το συμβιβασμό και την υποταγή στις κυβερνητικές μνημονιακές παρατάξεις, τους απολογητές της λιτότητας, της τρομοκρατίας, της ευρωδουλείας.

·      Η «Αγωνιστική Ταξική Ενότητα» επιμένει και θα επιμείνει και στο ΔΣ του ΕΚΑ, και έμπρακτα με τη στάση και τις πρωτοβουλίες της στην ανάγκη μιας αγωνιστικής και ταξικής σύμπραξης για τα συμφέροντα των εργαζομένων και του κινήματος ξεκαθαρίζοντας ότι: Η κοινή στάση-δράση των αγωνιστών και των ταξικών δυνάμεων, η συζήτηση για ένα κοινό αγωνιστικό βηματισμό στο ΕΚΑ και τα συνδικάτα, και κυρίως στους αγώνες πρέπει να ανταποκρίνεται στις αγωνίες και τους αγώνες των ανθρώπων και να μην αποτελούν απλά πλειοδοσία στα λόγια. Θεωρούμε ότι υπάρχουν ταξικές δυνάμεις και αγωνιστές με σοβαρές ιδεολογικές – πολιτικές διαφωνίες, οι οποίες προφανώς δεν θα κρυφτούν, ούτε θα ισοπεδωθούν με έναν κοινό βηματισμό, που μπορούν, όμως, να συμβάλουν στη συγκρότηση ενός προεδρείου και μιας προσπάθειας οργάνωσης και δράσης για την ανατροπή της πολιτικής που επιβάλλουν κυβέρνηση, κεφάλαιο, Ευρωπαϊκή Ένωση και ιμπεριαλισμός. Η υπεράσπιση των συμφερόντων της τάξης για μας δεν προκύπτει ‘’κατά δήλωση’’, αλλά κρίνεται στην πράξη. Εκεί δοκιμάζονται και οι διαφορετικές απόψεις, προσεγγίσεις, επιλογές των πολιτικών δυνάμεων, επικυρώνονται ή ακυρώνονται, ενισχύοντας ή αδυνατίζοντας την πλευρά των εργαζομένων στην αναμέτρησή της με την αστική πολιτική. Δεν πρόκειται για πρόταση που παραβλέπει τις μεγάλες διαφορές, ούτε υποτιμούνται τα εγγενή προβλήματα ενός γραφειοκρατικού συνδικαλιστικού κινήματος, υποταγμένου στην αστική πολιτική, όμηρου της κυβερνητικής πολιτικής και αιχμάλωτου της στενής κομματικής λογικής, σε ένα φόντο πλήρους σχεδόν απουσίας δημοκρατικών διαδικασιών βάσης. Βήματα όμως στην κατεύθυνση της ενωτικής αγωνιστικής πλειοψηφίας και κινήσεων στο ΕΚΑ, θα έδιναν αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους και θα αποτελούσαν ταυτόχρονα γενναία προωθητική κριτική και αυτοκριτική, όλων των δυνάμεων που μιλούν στο όνομα της αναίρεσης των παραπάνω προβλημάτων, ενώ έχουν μερίδιο ευθύνης για την γενικευμένη αναξιοπιστία και αδράνεια.

·      Το ερώτημα για όσους μιλούν για ταξικό συνδικαλισμό είναι σαφές: θέλουν να συμβάλλουν, ώστε και το ΕΚΑ να γίνει εργαλείο πάλης στα χέρια των εργαζομένων για την οργάνωση των αγώνων; Ή προτιμούν τον εκφυλισμό, τη διάλυση και την απαξίωση, οι μεν στην προοπτική μιας "κυβέρνησης" που θα μας σώσει, οι δε στο όνομα των «μη ώριμων συνθηκών και όρων» για αγώνες ανατροπής; Όλες οι δυνάμεις είναι υπόλογες στους εργαζόμενους και θα κριθούμε για τη στάση μας, τώρα, μέσα στις μάχες και τις ανάγκες του κόσμου της δουλειάς και του αγώνα.