ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΘΗΝΑΣ (ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ Κ ΦΙΛΙΑΣ 7-9 ΜΑΗ 2010)
Διακήρυξη Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας
για το συνέδριο του ΕΚΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
Το Συνέδριο του ΕΚΑ πραγματοποιείται μέσα σε εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία, αληθινά κοσμοϊστορική για τον εργαζόμενο λαό στην πατρίδα μας αλλά και για τους ευρωπαϊκούς λαούς κι όλο τον κόσμο που μαστίζεται από την συνεχιζόμενη και ραγδαία επιδεινούμενη οικονομική κρίση, που στη σημερινή φάση έχει επίκεντρο την Ελλάδα.
Στις συνθήκες βαρβαρότητας που επιβάλλονται, καταλυτική είναι ήδη η κολοσσιαία εργατική και λαϊκή κινητοποίηση και συλλαλητήριο – το μεγαλύτερο εργατικό συλλαλητήριο που γνώρισε ποτέ η Αθήνα - στις 5 Μάη, μέρα γενικής πανεργατικής απεργίας. Πρόκειται για γεγονός που συγκλόνισε στο εσωτερικό κι έχει παγκόσμια απήχηση έστω κι αν προσπαθούν να το αμαυρώσουν με χοντροκομμένες προβοκάτσιες, αξιοποιώντας τη σκοτεινή δολοφονία των εργαζόμενων στη Marfin. Επρόκειτο ουσιαστικά για πολιτική απεργία, ενάντια στο πρωτοφανές τσουνάμι αντεργατικών μέτρων που συμφώνησε η κυβέρνηση με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ.
Η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη, αλλά, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα επιφυλάσσουν μια αληθινή έκρηξη που στρέφεται απευθείας κατά της κυβέρνησης και συγκρούεται μετωπικά με το συνολικό μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό – παραμερίζοντας και τις συμβιβασμένες ή γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές δυνάμεις. Μέσα στις συνθήκες την παγκόσμιας χρεοκοπίας του καπιταλισμού, η έκρηξη των εργαζόμενων οδηγείται αντικειμενικά ενάντια στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, η αντικαπιταλιστική προοπτική γίνεται το κλειδί για τις μάχες και ανατροπές που επιδιώκουν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι σαν την πραγματική διέξοδο από την κρίση με κριτήριο τα συμφέροντά τους.
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι και οι νέοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ιστορικών διαστάσεων επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις. Στο φόντο της παγκόσμιας βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη ενεργό στήριξη του ΛΑΟΣ και την συναίνεση ουσιαστικά της ΝΔ, προχωρά με διαδικασίες και όρους κοινοβουλευτικής δικτατορίας σε ένα πραγματικό αντεργατικό πραξικόπημα. Η συμφωνία με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ ισοδυναμεί με έναν πραγματικό μεσαίωνα, την ίδια ώρα που η επιτήρηση διαμορφώνει συνθήκη πραγματικής κοινωνικής κόλασης και προετοιμάζει το έδαφος για ακόμη σκληρότερα μέτρα. Όπου εφαρμόστηκαν αυτά τα μέτρα (Αργεντινή) το αποτέλεσμα ο παροξυσμός της ύφεσης , η εκτίναξη της ανεργίας η έκρηξη του χρέους, φέρνοντας σύντομα κι άλλα μέτρα σε ένα φαύλο κύκλο και αργά η γρήγορα οδηγώντας σε πτώχευση που υποτίθεται θέλουν να αποτρέψουν. Είναι μέτρα σωτηρίας του κεφαλαίου, των βιομηχάνων και των τραπεζιτών, αυτών που ευθύνονται και για την κρίση.. Είναι μέτρα που σε κάθε περίπτωση επιδιώκουν να φέρουν τους εργαζομένους σε συνθήκη εξαθλίωσης και το εργατικό κίνημα σε κατάσταση συντριβής σαν διέξοδο αφενός για να ανακάμψουν τα κέρδη αλλά και να ενισχυθεί η ταξική πολιτική και κοινωνική κυριαρχία των κεφαλαιοκρατικών μηχανισμών που αντικειμενικά αμφισβητείται λόγω της βαθιάς κρίσης.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται ότι δήθεν δίνει μάχη να απαλλαγεί η χώρα το γρηγορότερο από την επιτήρηση και επιχειρεί να πείσει ότι τα μέτρα προήλθαν μετά «από σκληρή διαπραγμάτευση» και ότι «κέρδισαν τη μάχη του ιδιωτικού τομέα» με το επιχείρημα ότι δεν καταργήθηκε ο 13ος και 14ος μισθός. Άμεση επιδίωξη της κυβερνητικής πολιτικής είναι υπονομεύσει τον ενιαίο αγώνα των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και να διασπάσει τους αγωνιζόμενους κλάδους. Προσπαθεί να συσκοτίσει τον ενιαίο αντεργατικό χαρακτήρα των μέτρων στο εισόδημα, στο ασφαλιστικό, στις εργασιακές σχέσεις, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Τη σκληρή επίθεση στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα με την αύξηση του αριθμού των απολύσεων και τη δραματική μείωση των αποζημιώσεων θα ακολουθήσει πολύ σύντομα κι η τυπική κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, μαζί με τη διάλυση των κατώτατων ορίων των μισθών, την κατάργηση του ΟΜΕΔ και επομένως την ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών ΣΣΕ, όπως προβλέπει το περιβόητο «μνημόνιο» συνεργασίας με το μηχανισμό στήριξης
Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ. Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 5ης ΤΟΥ ΜΑΗΤην ίδια ώρα, μέσα στην κοινωνία επικρατεί πραγματικός αναβρασμός, όπως έδειξε η μεγάλη απεργία στις 5 Μάη και οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα καθώς και προηγούμενες σημαντικές κινητοποιήσεις. Η εργατική τάξη απέρριψε κατηγορηματικά την επαίσχυντη Συμφωνία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Η Συμφωνία αυτή βάφτηκε ανεξίτηλα με το αίμα τριών αθώων εργαζομένων της Marfin οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με το εγκληματικό χέρι των εμπρηστών που φαινομενικά τουλάχιστον υπηρετούν μια τυφλή και αδιέξοδη εκδήλωση ατομικής βίας στη θέση των μαζικών αγώνων (αν και πλανάται η υποψία ότι ήταν κοινοί προβοκάτορες). Τα θύματα όμως της επίθεσης αλλά κι οι άλλοι εργαζόμενοι στη Marfin που γλύτωσαν, ήσαν ουσιαστικά κλειδωμένοι - όμηροι της εργοδοσίας σε ένα ακατάλληλο κτίριο από πλευράς πυρασφάλειας, στον ίδιο δρόμο που σε προηγούμενες πορείες πολλά τραπεζικά καταστήματα είχαν δεχθεί επίθεση. Η υποταγή – με απειλή άμεσης απόλυσης - των εργαζόμενων στη θέληση του αφεντικού να σπάσουν την απεργία, έχει γίνει συνήθης εργοδοτική πρακτική τελευταία, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται ουσιαστικά για εγκληματική ενέργεια όταν τους εγκλώβισε μέσα σε μια μπαρουταποθήκη! Αυτά τα ανδραγαθήματα του κ. Βγενόπουλου φαίνεται είναι αναγκαία στη σταυροφορία του να αναδειχθεί στον Έλληνα Μπερλουσκόνι, απειλώντας τους πάντες με προκλητικές ανακοινώσεις καπηλευόμενος τους νεκρούς υπαλλήλους του. Αλλά κι όταν ακόμη τα ΜΜΕ και τα περισσότερα κόμματα το κάνουν γαργάρα, θα βρει μπροστά του αποφασιστικά τους εργαζόμενους που δεν μασάνε τους τσαμπουκάδες του.
Σε αυτό το πρωτοφανές κύμα λαϊκής οργής και αντίστασης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απάντησε με το μόνο τρόπο που της έχει πια απομείνει: την ανοιχτή και βίαιη καταστολή, τους τόνους χημικών, την αξιοποίηση κάθε είδους προβοκάτσιας, τη μετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε κατεχόμενη ζώνη από την αστυνομία, την επιχείρηση απαγόρευσης των διαδηλώσεων που ήδη ξεκίνησε με προβοκάτσιες. Η κυβέρνηση ξεπέρασε κάθε όριο σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτή η πολιτική κατεύθυνση και πρακτική άγριας καταστολής, αποτέλεσε το «κατάλληλο» πλαίσιο όπου δολοφονήθηκαν κι οι 3 εργαζόμενοι στην τράπεζα Marfin.
Παρά την απίστευτη κυβερνητική βία δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δεν υποχώρησαν, δεν διαλύθηκαν. Ανασυντάχθηκαν και αντιμετώπισαν με σθένος στις οδομαχίες, τους «πράσινους» Πραίτορες και τα τροχοφόρα της Αστυνομίας. Αυτή η αυθεντική, μαζική αυτοάμυνα της νεολαίας και του λαού δείχνει ένα καινούριο, μαχητικό πνεύμα που ανατέλλει. Δείχνει πως οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να ανεχθούν την απαξίωσή τους, αλλά αντίθετα ξεσηκώνονται ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Θα βγουν γελασμένοι αυτοί που πίστεψαν ότι μπορούσαν να τσακίσουν την εργατική διεκδικητικότητα. Ο Μάης του 2010 μπορεί να γίνει ένας νέος εργατικός εξεγερτικός Δεκέμβρης (όπως το 2008) που θα σαρώσει τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ. ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ !Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Ότι η συμφωνία σφαγείο είναι ο μονόδρομος . Μονόδρομος για την εργατική τάξη είναι η αποφασιστική κλιμάκωση πάλης. Ένας πανεργατικός απεργιακός ξεσηκωμός διαρκείας, με γενικές πολιτικές απεργίες για την πλήρη απόσυρση ΟΛΩΝ των μέτρων και την ανατροπή του σφαγείου κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ καθώς και με κλαδικές απεργίες διαρκείας που να γονατίσουν την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Με πολύμορφη δράση σε κάθε πόλη και κάθε γειτονιά, με διαμόρφωση μορφών εργατικής αλληλεγγύης και αντίστασης.
Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη απέναντι στην επίμονη προπαγάνδα των απολογητών της κυρίαρχης πολιτικής, της κυβέρνησης και των «επαγγελματιών οικονομικών δολοφόνων» του ΔΝΤ και της ΕΕ να αντιπροτάξουμε την ανάγκη ρήξης με την πολιτική των κυρίαρχων τάξεων, και τους μηχανισμούς τους, την ΕΕ, το ΔΝΤ, έως την τελική ανατροπή του καπιταλισμού και την χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας.
- Κάτω η χούντα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ! Ρήξη-Απειθαρχία με τις δεσμεύσεις της ΟΝΕ και της ΕΕ,
- Δεν δεχόμαστε να πληρώσουμε τους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους. Απαιτούμε τη διαγραφή του ληστρικού χρέους σαν μόνη διέξοδο για το λαό.
- Εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση με εργατικό κοινωνικό έλεγχο.
- Απαγόρευση των απολύσεων – Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας – Μόνιμη και Σταθερή δουλειά για όλους- 35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο.
- Δραστική μείωση των αμυντικών δαπανών, πάγωμα εξοπλισμών, ειρηνικές σχέσεις με όλους τους γείτονες.
- Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και των τραπεζών – κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών για τράπεζες, εφοπλιστές, βιομήχανους.
- Αυξήσεις τώρα σε μισθούς και συντάξεις – 1400 ευρώ κατώτερος μισθός και σύνταξη – Πλήρης κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας
- Πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες συναδέλφους μας.
- Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, Σύστημα Υγείας και Εκπαίδευση για όλους
- Σύνταξη στα 30 χρόνια εργασιακού βίου χωρίς άλλες προϋποθέσεις.
Μόνο με τέτοιους συνολικούς αντικαπιταλιστικούς πολιτικούς στόχους και αιτήματα, μόνο αμφισβητώντας και δημιουργώντας ρήγματα στο καθεστώς του κεφαλαίου και στο πολιτικό σύστημα που το στηρίζει μπορούμε να υπερασπιστούμε τα πραγματικά μας και να ανοίξουμε δρόμους προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ. ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ. ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ.Για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να βγουν νικητές σε αυτή τη μεγάλη μάχη που είναι μπροστά μας είναι ανάγκη να υπάρξει και μια άλλη κατάσταση μέσα στο εργατικό κίνημα. Η σημερινή πραγματικότητα και στις συνομοσπονδίες αλλά και σε πολλές ομοσπονδίες είναι αποκαρδιωτική. Κυριαρχεί η λογική του υποταγμένου συνδικαλισμού, που εκφράζεται από τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που οδήγησε σε μια πολιτική ταξικής συναλλαγής, αποδοχής της λογικής των αντιδραστικών μέτρων, συναίνεσης προς τα κυβερνητική μέτρα.
Η ΓΣΕΕ (και το ΕΚΑ) δεν καταδίκασαν καν την επαίσχυντη συμφωνία του «μηχανισμού στήριξης». Υποτάσσονται στην λογική του μονόδρομου και ψελλίζουν κάτι «για αντίσταση στα σημεία της». Αυτή η πολιτική αποτελεί μια πραγματική προδοσία απέναντι στην εργατική τάξη. Είναι μια πολιτική που αφοπλίζει το εργατικό κίνημα και ενισχύει τη θέση της εργοδοσίας. Ο υποταγμένος συνδικαλισμός που σήμερα κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ούτε θέλει ούτε και μπορεί να δώσει νικηφόρα προοπτική στο εργατικό κίνημα. Οι περιορισμένης κλίμακας αντιδράσεις στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΝΔ, η απουσία από μεγάλες μάχες όπως αυτή για την τιμωρία των υπευθύνων της δολοφονικής επίθεσης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την κατάργηση του δουλεμπορίου σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η απροθυμία ανοίγματος στα νέα στρώματα των ελαστικά και επισφαλώς εργαζομένων, οι χλιαρές αντιδράσεις έως και η ανοιχτή απεργοσπαστική στάση της ΓΣΕΕ (π.χ στην απεργία της 17 του Δεκέμβρη) , η απαράδεκτη στάση στο θέμα των μεταναστών δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο του υποταγμένου συνδικαλισμού.
Αυτό φάνηκε και από την εντυπωσιακή αγωνιστική απραξία του ΕΚΑ όλη την προηγούμενη περίοδο. Πέραν κάποιων τυπικών ανακοινώσεων ποιος είναι ο απολογισμός του μεγαλύτερου εργατικού κέντρου της χώρας; Ποιες εργατικές μάχες στήριξε, σε ποιους εργατικούς χώρους έκανε παρέμβαση και με ποιους τρόπους, ποιες κινητοποιήσεις αποφάσισε πέραν από την επικύρωση των όποιων πανεργατικών κινητοποιήσεων είχαν ήδη αποφασιστεί από τη ΓΣΕΕ; Τα στελέχη της Διοίκηση του ΕΚΑ, απαλλαγμένα από την υποχρέωση της εργασίας, ασχολήθηκαν με κάτι άλλο από τη διαμόρφωση παραταξιακών συσχετισμών;
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.
Ο δρόμος της αγωνιστικής ταξικής ενότητας των ίδιων των εργαζομένων, χειραφετημένων από γραφειοκρατικές δεσμεύσεις μηχανισμών, της αμφισβήτησης και της ρήξης με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της εργατικής δημοκρατίας των μαζικών γενικών συνελεύσεων και της αγώνων που αποφασίζονται και ελέγχονται από την ίδια την εργατική βάση.
Είναι ο δρόμος πρωτοπόρων ταξικών δυνάμεων που σε δύσκολους χώρους του ιδιωτικού τομέα και σε συνθήκες επισφάλειας και εργοδοτικής τρομοκρατίας κατάφεραν να στήσουν σωματεία, να κατακτήσουν συλλογικές συμβάσεις, να αντέξουν τις επιθέσεις των αφεντικών, να εκπροσωπήσουν εκείνους που η συνδικαλιστική γραφειοκρατία αρνιόταν να εντάξει μέσα στα συνδικάτα. Στα φροντιστήρια, στους βιβλιοϋπαλλήλους, στους μισθωτούς τεχνικούς, στις τηλεπικοινωνίες, στις ταχυμεταφορές κα, δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται ένα διαφορετικό πρότυπο συνδικαλισμού.
Είναι ο δρόμος του αγωνιστικού συντονισμού των ίδιων των πρωτοβάθμιων σωματείων, που ήδη έχει φέρει τα πρώτα αποτελέσματα και μέσα στις κινητοποιήσεις λειτουργεί ως αγωνιστικό ταξικό σημείο αναφοράς για ένα ευρύτερο δυναμικό.
Το εργατικό κίνημα που μπορεί να απαντήσει στην κρίση θα είναι οραματικό, αντικαπιταλιστικό, συγκρουσιακό και θα υπερασπίζεται όχι μόνο τα σημερινά συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά την κοινωνική της απελευθέρωση ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Παλεύουμε για ένα εργατικό κίνημα που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις των εργαζόμενων, διεκδικώντας παράλληλα όλο τον πλούτο που παράγουμε. Θα υπερασπίζεται τις συνδικαλιστικές και λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα, και θα αντιμετωπίζει τον σημερινό «κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό» διεκδικώντας τελικά την ίδια την εξουσία των εργαζόμενων την πιο πλατιά και αληθινή δημοκρατία, την εργατική δημοκρατία. Θα υπερασπίζεται κάθε ανάγκη της εργατικής τάξης, το δικαίωμα να μην δολοφονείται καθημερινά σε δουλειές σφαγεία, να μην δηλητηριάζεται από μια παραγωγή που στο όνομα του κέρδους καταστρέφει και τον άνθρωπο και το περιβάλλον, διεκδικώντας να βάλει τελικά στην θέση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης την συλλογική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Αυτός ο διαφορετικός δρόμος μπορεί να οδηγήσει σε νικηφόρες αναμετρήσεις και στην ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης. Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις της εργασίας και λέμε ότι μπορούν τα πράγματα μέσα στα σωματεία να είναι αλλιώς. Για να συγκροτήσουμε ένα διαρκές αντίπαλο δέος, μια πανίσχυρη και μαχητική εργατική ενότητα που θα υψώσει τείχος υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων, αντίστασης και ανατροπής της επίθεσης. Για την ταξική αναγέννηση του εργατικού κινήματος, για τον κοινό αγώνα όλων των εργαζόμενων με τη γενιά της ελαστασφάλειας, τον κόσμο των αποκλεισμένων, τους δεκάδες χιλιάδες ανέργους και απολυμένους. Ήρθε η ώρα μέσα σε κάθε σωματείο, σε κάθε ομοσπονδία, σε κάθε χώρο δουλειάς, να διαμορφωθούν αγωνιστικά μπλοκ για ένα αποφασιστικό αγώνα διάρκειας, στα χέρια των εργαζόμενων, με κλιμάκωση τόσο στο περιεχόμενο όσο και στις μορφές, με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Με τον συντονισμό όλων των αγωνιζόμενων κλάδων για την πλήρη απόσυρση ΟΛΩΝ των μέτρων και την ανατροπή της χούντας ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ. Πρέπει το συνέδριο του ΕΚΑ να πάρει αγωνιστική απόφαση για κλιμάκωση με νέες απεργίες και διαδηλώσεις. Πρέπει να οδηγήσει σε αποφασιστικές αναμετρήσεις κι ανατροπές με το υπάρχον σύστημα εξουσίας.
Το ΕΚΑ ή θα περάσει σε μια νέα περίοδο αγωνιστικής ετοιμότητας, πρωτοβουλιών και συντονισμού με τα πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες, με άλλα ΕΚ, ασκώντας πίεση και στη ΓΣΕΕ ή θα συνεχίσει να βυθίζεται στην ανεπάρκεια και την ανυποληψία του υποταγμένου συνδικαλισμού. Ή θα προωθήσει την συνδικαλιστική ένταξη, έκφραση κι εκπροσώπηση των αποκλεισμένων, π.χ. ανέργων, απολυόμενων, νεοεισερχόμενων, ελαστικά απασχολούμενων, μεταναστών ή θα ξεπεραστεί ολοκληρωτικά.
ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ.
Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς δεν συναινούν στα μέτρα, πρωταγωνιστούν στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις. Παρόλα αυτά είναι εμφανής η αδυναμία να διατυπώσουν ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και αγωνιστικής κλιμάκωσης..
Η Αυτόνομη Παρέμβαση συνέχισε σε όλη αυτή την περίοδο την τακτική της ταλάντευσης από τη μια προς μια κατεύθυνση αγωνιστικής δράσης κι από την άλλη προς την συνεχιζόμενη ένταξη στο όλο σύστημα διαχείρισης του γραφειοκρατικού, υποταγμένου συνδικαλισμού (συμμετοχή σε προεδρεία, διεκδίκηση θέσεων μέσα στο συνδικαλιστικό μηχανισμό, στήριξη των κεντρικών κατευθύνσεων της ΓΣΕΕ σε κρίσιμες στιγμές όπως στις 17.12, συμμετοχή στο προεδρείο της ΓΣΕΕ). Το γεγονός αυτό καθώς και η πρόταξη διαχειριστικών στόχων, στο πλαίσιο της ΕΕ και της υπάρχουσας κατάστασης δεν μπορούν να δώσουν αγωνιστική προοπτική.
Την ίδια ώρα το ΠΑΜΕ εξακολουθεί να μην θέτει συνολικό πολιτικό στόχο ανατροπής του σφαγείου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, καθώς δεν πιστεύει στη δυνατότητα να υπάρξει πολιτικό ρήγμα στην κυρίαρχη πολιτική, δεν παίρνει συγκεκριμένες θέσεις μπροστά στα δήθεν αδιέξοδα και εκβιαστικά διλλήματα που βάζει η κυβέρνηση για το ΔΝΤ, το χρέος, το μηχανισμό στήριξης. Εξακολουθεί να έχει λογική διάσπασης των αγωνιζόμενου κόσμου, αρνείται οποιασδήποτε συνεννόηση με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις, καταγγέλλει ταξικά σωματεία και συνδικαλιστές ως «εργοδοτικούς», απέχει από αγώνες που δεν ελέγχει..
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ συσπειρώνει αγωνιστές των ταξικών εργατικών αγώνων που τους δίνουν χρόνια τώρα με προσήλωση στα συμφέροντα των εργαζόμενων, με ριζοσπαστική – αντικυβερνητική - αντικαπιταλιστική πολιτική κατεύθυνση, με ενωτικές πρωτοβουλίες σε αγωνιστική κατεύθυνση και ανεξαρτησία από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, με σεβασμό και στήριξη στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στη βάση, σε σωματεία, κινήσεις, πρωτοβουλίες, ανοιχτοί σε κριτική από τους εργαζόμενους κι έτοιμοι για αυτοκριτική ώστε να ξεπερνάμε τις αδυναμίες μας.
Σήμερα πασχίζουμε για ένα νέο ρεύμα αναγέννησης του ταξικού και χειραφετημένου αγωνιστικού συνδικαλισμού: Παλέψαμε τα τελευταία χρόνια ο καθένας στους χώρους του αλλά και σε πρωτοβουλίες συντονισμού στους αγώνες για την απόκρουση του αντιασφαλιστικού νομοσχέδιου, στηρίξαμε αγωνιστικά και άμεσα τη νεανική εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 που αποτελεί σημείο καμπής για όλα τα επόμενα βήματα του ταξικού ακηδεμόνευτου συνδικαλισμού, περάσαμε σε ανοιχτό συντονισμό ταξικών α’βάθμιων σωματείων και άλλων αγωνιστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων για την υπεράσπιση της Κωνσταντίνας Κούνεβα από τις αρχές του 2009, στηρίξαμε μια σειρά εργατικούς αγώνες, αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά συλλαλητήρια για τα δικαιώματα των μεταναστών, αντιπολεμικές κινητοποιήσεις ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα δικαιώματα των λαών στη Γάζα, Αφγανιστάν κλπ.
Δώσαμε την μάχη σε μια πολύ δύσκολη περίοδο λίγο μετά τη εκλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και την εξαπόλυση των πρώτων αντεργατικών μέτρων ήδη από τα τέλη του 2009. Στη φάση αυτή ο συντονισμός και συνεργασία μας, συμβάλανε μια σειρά σωματεία στον ιδιωτικό τομέα να απεργήσουν στις 17/12/2009, 10/2/2010 και 22/4/2010 μαζί με μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης στο δημόσιο ή σωματεία του ΠΑΜΕ, παρά την άρνηση ή και ανοιχτή απεργοσπασία ΓΣΕΕ/ΕΚΑ, ομοσπονδιών κλπ. Η δράση αυτή πιστεύουμε συνέβαλε ώστε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία να υποχρεωθεί να κηρύξει πανεργατικές στις 24/2/2010, 5/3 και 11/3 αλλά και κύρια στις 5/5 που είχαμε τον εργατικό σεισμό
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ παρεμβαίνει στο συνέδριο του ΕΚΑ για να δείξει ακριβώς ότι μπορεί να υπάρξει ένας διαφορετικός ταξικός δρόμος για το εργατικό κίνημα. Θέλουμε να συσπειρώσουμε όλους εκείνους – και ξέρουμε ότι είναι πολλοί… – που αγωνιούν για την κατάσταση στο εργατικό κίνημα, αναζητούν δρόμους ταξικής σύγκρουσης και αντικαπιταλιστικής αμφισβήτησης και δεν χωρούν μέσα στον υποταγμένο συνδικαλισμό και τα όρια της επίσημης αριστεράς.
Μια μάχη που έχει άμεσα πολιτικό - αντικυβερνητικό χαρακτήρα, που απαιτεί πανστρατιά γιατί είναι μεγάλη, είναι εδώ, και πρέπει να τη δώσουμε με όρους που θα αναδείξουν και θα αξιοποιήσουμε τη δύναμη και το βάθος της εργατικής αντίστασης, θα οδηγήσουν στη νίκη σε μια ξεκάθαρη αντικαπιταλιστική προοπτική. Τίποτε λιγότερο δεν μπορεί να δώσει διέξοδο, να κερδίσει το νου και την καρδιά του κάθε εργαζόμενου που δέχεται από παντού μια βάρβαρη επίθεση και οδηγείται σε ένα εργασιακό και κοινωνικό όλεθρο.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
1 ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2 ΠΑΠΑΣΠΥΡΙΔΗΣ ΑΛΕΚΟΣ
3 ΚΟΙΛΑΚΟΥ ΣΥΛΒΙΑ
4 ΒΟΥΡΕΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
5 ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΡΚΟΣ
6 ΓΑΝΙΑΡΗ ΠΟΠΗ
7 ΛΙΑΓΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΟΔ
8 ΔΡΑΓΑΝΙΓΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
9 ΧΡΙΣΤΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ της ΕΛΛΑΔΟΣ
10 ΞΙΦΑΡΑ ΜΑΡΙΑ
11 ΚΑΥΚΑΛΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΡΑΠΕΖΗΣ της ΕΛΛΑΔΟΣ
12 ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ALPHA BANK
13 ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
14 ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
15 ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΠΕΠΗ
16 ΛΟΥΜΑΚΗΣ ΠΑΝΟΣ
17 ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΗΣ ΤΑΣΟΣ
ΕΝΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΛΟΓΙΣΤΩΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΗΣ
18 ΜΙΧΕΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
19 ΤΑΣΙΑΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΝΤΡΑΚΟΜ
20 ΣΥΛΑΪΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
21 ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΧΑΡΤΟΥ
22 ΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
23 ΤΟΥΜΠΕΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΩΜΕΝΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΑΕ
24 ΑΥΘΙΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΝΑΕΡΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ & ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ
25 ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στα ΦΡΟΝΤΗΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
26 ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
27 ΛΕΚΚΑΚΗ ΑΝΝΑ
ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΩΜΕΝΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
28 ΚΟΝΤΟΜΑΡΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΟΤΕ
29 ΣΤΕΦΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
30 ΒΕΛΙΣΣΑΡΑΤΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ
ΠΣΥΠ ΕΡΤ
31 ΦΩΤΕΛΛΗ ΕΙΡΗΝΗ
ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
32 ΤΡΙΚΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΕΡΟΛΥΜΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ
33 ΜΕΝΟΥΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΩΜΕΝΩΝ ΙΓΜΕ
34 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ-ΧΑΓΙΟΥ ΝΟΡΑ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
35 ΓΡΙΣΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
36 ΜΠΡΑΤΣΟΣ ΤΙΤΟΣ
37 ΒΑΣΣΑΛΟΥ ΣΟΦΙΑ
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
38 ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ
39 ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
40 ΓΚΟΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
41 ΖΟΥΠΑ ΣΤΕΛΛΑ
